พวกเขาทั้งหมดเริ่มต้นจากความต้องการที่จะบอกอะไรบางอย่างมากกว่าวัตถุประสงค์ในการเผยแพร่ ที่มาในภายหลัง: ถ้าฉันพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้ ฉันจะมองหาผู้จัดพิมพ์ที่เป็นพันธมิตรเพื่อช่วยฉันแบ่งปันเรื่องราวกับคนที่อาจสนใจ กระบวนการนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย ดังที่ได้กล่าวไปแล้ว เสียงดังมาก ทรัพยากรน้อย และโอกาสน้อย จนถึงตอนนี้, อย่างไรก็ตาม ฉันโชคดี: สำนักพิมพ์ที่จัดพิมพ์หนังสือของฉันได้ปฏิบัติต่อพวกเขาเป็นอย่างดี และในแต่ละแห่งนั้น ฉันสามารถปีนขึ้นไปอีกขั้นในอาชีพวรรณกรรมของฉันได้ อัล: ช่วงเวลาวิกฤตที่เรากำลังประสบกับความยากลำบากสำหรับคุณหรือคุณจะสามารถเก็บสิ่งที่เป็นบวกไว้สำหรับเรื่องราวในอนาคตได้หรือไม่? IG: ความรู้สึกที่เราอาศัยอยู่มักจะอยู่ในหน้าในอนาคต แม้ว่าจะดูเหมือนถูกนำกลับมาใช้ใหม่และจำไม่ได้ก็ตาม มันเลยเป็น หลีกเลี่ยงไม่ได้ นี้ อิทธิพลของช่วงเวลาปัจจุบัน ในเรื่องในอนาคตไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง. แต่ฉันจะไม่พูดว่าเป็นบวก หนังสือกว่าล้านเล่มที่ได้รับแรงบันดาลใจจากเธอจะทำให้สงครามคุ้มค่า คุณอาจสนใจ
ศึกษาลักษณะบังคับของคำประพันธ์แต่ละชนิดที่อ่านให้เข้าใจแจ่มแจ้ง ๒. อ่านให้ถูกต้องตามลักษณะของคำประพันธ์ชนิดนั้น ๆ เช่น การแบ่งวรรค บทสัมผัส การออกเสียงสูงต่ำ ๓. อ่านออกเสียงให้ถูกต้อง ชัดเจน ๔. ใช้น้ำเสียงที่เหมาะสมกับบทบาทเนื้อเรื่องที่อ่าน บทโกรธ บทเศร้า ต้องรู้จักใช้เสียง ให้ผู้ฟัง เกิดอารมณ์คล้อยตาม ๕. คำนึงถึงความไพเราะและท่วงทำนองและคำประพันธ์นั้น ๆ โดยการทอดจังหวะ เอื้อนเสียง เน้นเสียง เป็นต้น การอ่านในใจ การอ่านใจในถือว่าเป็นการอ่านเพื่อพัฒนาตนเองในด้านต่าง ๆ อันได้แก่ - พัฒนาด้านความรู้ คือ ได้ทั้งความรู้รอบตัวและความรู้เฉพาะด้าน - พัฒนาด้านอารมณ์ ช่วยให้เกิดความเพลิดเพลิน บันเทิงใจคลายความขุ่นมัวต่าง ๆ - พัฒนาคุณธรรม การมีคุณธรรมย่อมเกิดมาจากความจรรโลงใจซึ่งได้จากการอ่าน หนังสือประเภทธรรมะ ชีวประวัติ สารคดี ฯลฯ การอ่านในใจจึงเป็นวิธีการศึกษาอย่างหนึ่ง เพื่อเรียนรู้และเข้าใจประสบการณ์ใหม่ ๆ ซึ่งช่วยให้มนุษย์เกิดการปรับตัวเพื่อการดำรงชีวิตอย่างเป็นสุข จุดมุ่งหมายในการอ่านในใจ ๑. เพื่อจับใจความได้ถูกต้องรวดเร็ว ๒. เพื่อให้เกิดความรู้ความเข้าใจและความคิดกว้างขวางลึกซึ้ง เป็นการเสริมสร้าง ประสบการณ์ชีวิต ๓.
รู้จักเลือกหนังสือที่อ่านได้เหมาะสมตามความต้องการในแต่ละโอกาส หรือรู้จัก เลือกหนังสืออ่านได้ตรงตามความมุ่งหมายนั่นเอง ประเภทของการอ่าน การอ่านแบ่งออกเป็น ๒ ประเภท คือ อ่านออกเสียง และ อ่านในใจ การอ่านออกเสียง หมายถึง การอ่านที่ผู้อื่นสามารถได้ยินเสียงอ่านด้วยการอ่าน ออกเสียงมักไม่นิยมอ่าน เพื่อการรับสารโดยตรง เพียงคนเดียว เว้นแต่ในบางครั้งเราอ่าน บทประพันธ์เป็นท่วงทำนองเพื่อความไพเราะเพลิดเพลินส่วนตัว แต่ส่วนใหญ่แล้ว การอ่านออกเสียงมักเป็นการอ่านให้ผู้อื่นฟัง การอ่านประเภทนี้มีหลายโอกาสคือ ๑. การอ่านออกเสียงเพื่อบุคคลในครอบครัวหรือผู้ที่คุ้นเคย เป็นการอ่านที่ไม่เป็นทางการ การอ่านเพื่อบุคคลในครอบครัว เช่น อ่านนิทาน หนังสือพิมพ์ ข่าว จดหมาย ใบปลิว คำโฆษณา ใบประกาศ หนังสือวรรณคดีต่าง ๆ เป็นการอ่านสู่กันฟัง หรืออ่านให้เพื่อนฟัง อ่านให้คนบางคนที่อ่านหนังสือไม่ออก หรือมองไม่เห็นฟัง เป็นต้น ๒. การอ่านออกเสียงที่เป็นทางการหรืออ่านในเรื่องของหน้าที่การงาน เป็นการอ่านที่เป็นทางการ มีระเบียบแบบแผนเป็นการอ่านที่รัดกุมกว่าการอ่านออกเสียง เพื่อบุคคล ในครอบครัวหรือผู้ที่คุ้นเคย เช่น การอ่านในห้องเรียน อ่านที่ประชุม อ่านรายงาน อ่านในพิธีเปิดงาน อ่านคำปราศรัย อ่านสารในโอกาสที่สำคัญต่าง ๆ การอ่านของสื่อมวลชน เป็นต้น การอ่านออกเสียงให้ผู้อื่นฟัง จะต้องอ่านให้ชัดเจนถูกต้องได้ข้อความครบถ้วนสมบูรณ์ มีลีลาการอ่าน ที่น่าสนใจและน่าติดตามฟังจนจบ จุดมุ่งหมายในการอ่านออกเสียง ๑.
หลักการอ่านโดยทั่วไป เเบ่งออกเป็น ๔ ประการ คือ ๑. การอ่านจับใจความสำคัญ เป็นการอ่านที่ใช้หลักการเดียวกับการย่อความ ผู้อ่านจะต้องตอบคำถามให้ได้ว่า ใคร ทำอะไร ที่ไหน เมื่อไร เช่นการอ่านแบบเรียน หรือตำราวิชาการเพื่อบันทึกย่อ การอ่านเรื่องสั้น นวนิยาย การอ่านข่าว การอ่านรายงานการปนะชุม ๒. การอ่านอย่างละเอียด เป็นการอ่านที่ต้องใช้ความละเอียดรอบคอบในการทำความเข้าใจหรือพิจารณาข้อความที่อ่านอย่างมีสติ เช่น การอ่านหนังสือสอบ การอ่านสัญญากู้เงิน การอ่านพินัยกรรม การอ่านรายงานการเงินของบริษัท ๓. การอ่านวิเคาระห์ เป็นการอ่านที่ต้องใช้คาวมสามารถใการอ่านจับใจความสำคัญและการอ่านอย่างละเอียดประกอบกัน ผู้อ่านจะต้องแยกเนื้อความที่เป็นข้อเท็จจริงและข้อคิดเห็นออกจากกันได้ เช่น การอ่านบทวิเคราะห์ข่าวเศรษฐกิจและข่าวการเมือง ๔. การอ่านตีความ เป็นการอ่านที่ใช้ความสามารถในการเข้าถึงจุดมุ่งหมายที่แท้จริงของสาร หรือจุดประสงค์ของผู้เขียนว่าต้องการให้ผู้อ่านรับรู้อะไร หรือสื่ออะไรถึงผู้อ่าน เช่น การตีความเรื่องสั้น นวนิยาย บทร้อยกรอง วรรณกรรมและวรรณคดีที่นอกเหนือจากการรับรู้ว่า ใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร เมื่อไร